VIDEO: GRIZZLY BEAR - TWO WEEKS

Grizzly Bear is ongetwijfeld de band die momenteel de grootste buzz op internet veroorzaakt, en ik ben de beroerdste niet om daar mijn steentje aan bij te dragen danwel mijn graantje van mee te pikken.

Wat Gijsbert Kramer, popjournalist van de Volkskrant, op zijn weblog te zeggen heeft, is interessant. Hij vindt hun nieuwe album Veckatimest vrij goed, maar betreurt het dat de plaat al op voorhand (en dus ten onrechte) de hemel in is geprezen. Volgens hem is dat steeds vaker het geval bij 'langverwachte opvolgers' van albums die met terugwerkende kracht succesvol bleken - en daar mogen we het debuut van de New Yorkers, Yellow House, met daarop de culthit Knife, ook toe rekenen. De criticus is nogal snel geneigd zijn onoplettendheid, mogelijkerwijs te wijten aan de hedendaagse muzikale overvloed, op een bepaalde wijze te compenseren, en dit leidt tot een nieuw fenomeen, nl. dat van De Plaat Die We Graag Goed Willen Vinden.

Daar zit best wat in. Een gezonde dosis scepsis is hier op zijn plaats. Veckatimest is in mijn ogen bijvoorbeeld bepaald geen typisch 3voor12 Album Van De Week 21. Potentiële hitsingle Two Weeks wordt op diverse onbenullige fora 'nu al de zomerhit van 2009' genoemd, terwijl het nummer vorig jaar al in premiere ging. Illustratief is ook de IJmuider Courant, doorgaans geen koploper wanneer het gaat om scoops in de alternatieve mainstream, maar er ditmaal als de kippen bij om de veel- en tegerlijktijd nietszeggende vergelijking met Fleet Foxes te maken, die door tal van andere regionale redacties wordt overgenomen.

Ik heb Veckatimest zelf nog niet aandachtig genoeg beluisterd om er een weloverwogen oordeel over te vellen of om domweg te smijten met referenties. Dat geef ik toe, en dat is nu gemakkelijk. Two weeks is hoe dan ook inderdaad een ijzersterk nummer en de clip (ohja, de clip!) is, hoewel niet echt origineel, toch tamelijk opzienbarend vanwege de mooie effecten. Ik ben benieuwd of de laaiend enthousiaste reacties op Veckatimest ook hun optreden op Lowlands ten deel zullen vallen.

SEMI-PROFESSIONEEL: VARIOUS #48

namedropping;

01/Destiny's Child - Bills Bills Bills
02/Boston Spaceships - Winston's Atomic Bird
03/Sonic Youth - What We Know
04/Four Tet - Smile Around The Face
05/Queen - You Don't Fool Me
06/The Thermals - When I Died
07/Grizzly Bear - Two Weeks
08/Phoenix - 1901
09/M.I.A. - Paper Planes
10/Petula Clark - Downtown
11/Tinted Windows - Kind Of A Girl
12/Woods - To Clean
13/Titus Andronicus - Titus Andronicus
14/Charles Spearin - Vittoria
15/Huilende Rappers - Last Van Je Lul
16/Yo La Tengo - Beanbag Chair
17/Women - Shaking Hands
18/Pains Of Being Pure At Heart - Everything With You
19/Antony & The Johnsons - Another World
20/Dinosaur Jr. - Kracked

VIDEO: WOODS - TWISTED TONGUE

Tijdje geleden dat ik hier ben geweest. Woods stonden op Motel Mozaique en hun album Songs Of Shame, dat blijkbaar al hun vierde plaat is, kreeg op Pitchfork maar liefst een 8,3. Nu wil ik absoluut niet de suggestie wekken dat Pitchfork altijd gelijk heeft - een score van boven de 8 is dit medium niet bepaald vreemd, en ze zijn al voor minder gegeven. Dit doet niets af aan het feit dat de site nogal een goede neus voor interessante (nieuwe) bands heeft, en Woods is in die zin zeker zo een groep waarbij je op het eerste gehoor denkt 'goh, apart'. Waar het grootste deel van de muziekliefhebbers in de regel niet houdt van aparte muziek, zou de aandachtige luisteraar blij verrast kunnen zijn met deze band, al was het maar omdat het een behoorlijk lastige opgave is om een goede definitie van het album te geven. Ik vang hier en daar de term freakfolk op, maar zelf zou ik het eerder omschrijven als de som van Mercury Rev (de dromerige, iele zangpartijen), Grandaddy (de rommelige, onderhuidse krankzinnigheid), en Guided By Voices (de aspiraties naar perfecte lo-fi pop). Dit is overigens een oud nummer. Veroordeel zelf!