THE PHOENIX FOUNDATION

Veel muziek, weinig internet. Een kernachtige omschrijving van juli tot nu toe. Graag deel ik The Phoenix Foundation, ontdekt in het Nijmeegse feestgedruis. Live kwamen ze me voor als een nogal degelijke band. Deze Aussies gaan blijkbaar reeds drie albums mee; dat kwam goed uit, want tussen de eendagsvliegen en het festivalgeklets door zijn goed gerijpte songs broodnodig. Nieuw Zeeland blijkt na The Middle East andermaal een bekwame leverancier van solide pop die de oren spitst. Denk verder aan (een mix tussen) Wilco, The Frames en Arcade Fire. Doe er je voordeel mee!

EVA SPOOR PROFICIAT YEAH

01/Elbow - Neat Little Rows
02/Velvet Underground - What Goes On
03/Alamo Race Track - Unicorn Loves Deer
04/Scram C Baby - Trainer/Container
05/Pixies - I Bleed
06/Oneida - Reckoning
07/Owen Pallett - Lewis Takes Off His Shirt
08/Ryan Adams - This Is It
09/Parts & Labor - Fractured Skies
10/Ray Lamontagne - You Are The Best Thing
11/Oasis - Stand By Me
12/Frames - Pavement Tune
13/Isbells - Reunite
14/Clap Your Hands Say Yeah - Cigarettes
15/Interpol - C´mere
16/Antlers - Every Night My Teeth Are Falling Out
17/THUS:OWLS - Sometimes
18/Yo La Tengo - Beanbag Chair
19/Eels - Bride Of Theme From Blink Lights
20/Animal Collective - Turn Into Something
21/High Places - From Stardust To Sentience

GRANDADDY

Grandaddy gaat hun oude platen opnieuw uitbrengen met fancy bonustracks. Tijd om alarm te slaan? Mwah, ze komen er mee weg. Voor mij zijn ze nog altijd die geweldige band die ik net te laat ontdekte en nooit heb gezien, omdat Jason Lytle een tragische romanticus is die destijds besloot dat de band haar hoogtepunt wel bereikt had - en zo een toekomst in grotere zalen en op een groter label uitsloot. Vele jaren en copycats later blijken The Sophtware Slump en Sumday niet alleen hele acurate tijdsdocumenten, maar ook gewoon geniale platen die ik nog steeds met veel liefde draai. Bovendien zijn ze zo een type band waarvan b-sides & rarities minstens zo waardevol kunnen zijn als albumnummers. Al lik ik mijn vingers af bij de gedachte aan een eenmalige reünie... Alles voor de mythe! Wat betreft de clip: als al die, jeweetwel, door black metal geflipte Amerikaanse scholieren eerst hier nou eens naar zouden hebben gekeken... Pedagogisch en nostalgisch verantwoord.