Stuttgart – even recapituleren. Waar deed ons dat ook weer aan denken? Mercedes-Benz, Hegel, de Rote Armee Fraktion misschien? Tot zover de couleur locale. Deze Duitse industriestad is voor het moment vooral het geografische kader voor postpunkband Die Nerven. De groep vuurde onlangs 'Out' af op de wereld. Niet hun debuut, maar wel de eerste plaat sinds hun optreden op Eurosonic begin 2015 de deuren buiten de landsgrenzen wist te openen. Na die geruchtmakende doortocht in het noorden van Nederland speelde de band zich deze zomer ook op Metropolis, dat andere vermaarde showcasefestival, danig in de kijker. En nu in december is de groep alweer op tour, maar inmiddels als headliner, waarbij onder meer de AB wordt aangedaan.
En
dat is gedoemd te slagen. Werd tweede album 'Fun' in Duitsland al de
hemel in geprezen als één van de meest relevante Duitstalige albums
van het afgelopen decennium, de langverwachte opvolger doet er
bepaald niet voor onder. Logisch dus dat 'Out' via Glitterhouse
Records een fysieke uitgave kreeg in heel Europa, nota bene inclusief
Israël, en dat een Amerikaanse release ophanden is. Het is
vanzelfsprekender dan je denkt, want ondanks de Duitse teksten staat
de plaat bol van ambitie en weerklinken regelmatig echo's van
meesterwerken als 'Daydream Nation' en 'The Difference Between You
And Me Is That I'm Not On Fire'.
Met name Sonic Youth lijkt op 'Out' een grote inspiratiebron voor het trio. Neem nu de eerste drie nummers; tijdens de magistrale opener Die Unschuld In Person wordt meteen afgetrapt met een heerlijk rabiate riff die zo uit de gitaar van Lee Ranaldo zou kunnen zijn ontsnapt. Het gif van Barfuss Durch Die Scherben zit hem dan juist weer in de onheilspellende groove. Voor Jugend Ohne Geld geldt min of meer hetzelfde; de logge beat staat steeds op uitbarsten, wat uiteindelijk na vier minuten ook heel even gebeurt.
De band gaat knap te werk door de simpele grungedynamiek van bas, drums en gitaar – voorspelbaar van hard naar zacht en weer terug schakelen – te vermijden. Nee, de spanning zit telkens veeleer onderhuids. Een slimme truc: toewerken naar een climax die niet komt, en dan vlak voor het zingen de kerk uit. De puntgave productie werkt daarbij uitermate verfrissend. De gitaar klinkt steeds opvallend helder.
Het is duidelijk dat Die Nerven, die live een nogal wrang gevoel voor humor aan de dag leggen, zichzelf in de studio buitengewoon serieus nemen. Niet minder dan terecht, overigens, want de groep heeft wel degelijk wat te melden. Over Iphones bijvoorbeeld, en de daarstraks al aangehaalde jeugdwerkloosheid. Het werkt vervreemdend en ontregelend, deze op een rare wijze exotische, scherpzinnige postpunk. Doel bereikt.
Met name Sonic Youth lijkt op 'Out' een grote inspiratiebron voor het trio. Neem nu de eerste drie nummers; tijdens de magistrale opener Die Unschuld In Person wordt meteen afgetrapt met een heerlijk rabiate riff die zo uit de gitaar van Lee Ranaldo zou kunnen zijn ontsnapt. Het gif van Barfuss Durch Die Scherben zit hem dan juist weer in de onheilspellende groove. Voor Jugend Ohne Geld geldt min of meer hetzelfde; de logge beat staat steeds op uitbarsten, wat uiteindelijk na vier minuten ook heel even gebeurt.
De band gaat knap te werk door de simpele grungedynamiek van bas, drums en gitaar – voorspelbaar van hard naar zacht en weer terug schakelen – te vermijden. Nee, de spanning zit telkens veeleer onderhuids. Een slimme truc: toewerken naar een climax die niet komt, en dan vlak voor het zingen de kerk uit. De puntgave productie werkt daarbij uitermate verfrissend. De gitaar klinkt steeds opvallend helder.
Het is duidelijk dat Die Nerven, die live een nogal wrang gevoel voor humor aan de dag leggen, zichzelf in de studio buitengewoon serieus nemen. Niet minder dan terecht, overigens, want de groep heeft wel degelijk wat te melden. Over Iphones bijvoorbeeld, en de daarstraks al aangehaalde jeugdwerkloosheid. Het werkt vervreemdend en ontregelend, deze op een rare wijze exotische, scherpzinnige postpunk. Doel bereikt.
