Het oor wil ook wat - door Max Majorana.

oktober 25, 2017

WILLIAM PATRICK CORGAN


De frontman van Smashing Pumpkins laat zich geen Billy meer noemen. Het zal de leeftijd zijn; wanneer je de 50 gepasseerd bent, wordt het klaarblijkelijk tijd om een en ander wat serieuzer te laten klinken. Zijn tweede officiële solo-album luidt echter allerminst topzwaar. Het is een verzameling van elf popballads, tamelijk rechttoe rechtaan geproduceerd door Rick Rubin en luchtig naar Corgans maatstaven. Tegelijkertijd hoor je het dromerige en zwierige van Mellon Collie terug. Wie dat mist, kan bijvoorbeeld een liedje als Amarinthe beluisteren, dat de klankkleur heeft van vermiljoen en associaties oproept naar een haardvuur in het roemruchte 1995. Tja, van die loden last zal de eeuwig verbolgen einzelgänger Corgan wel nooit afkomen. Maar wat wil je ook, als je uit duizenden te herkennen stem en songsmederij in dertig jaar tijd niet tot nauwelijks is veranderd? Ogilala is hoe dan ook veel beter dan The Future Embrace uit 2005 en absoluut een aanvulling op ‘s mans oeuvre.

oktober 22, 2017

BLITZEN TRAPPER


Blitzen Trapper is een aardig grote band in de Verenigde Staten, maar hier vooral bekend onder liefhebbers van grillige altcountry. Doorbraakalbum Furr (2008) wordt nu bestendigd door Wild & Reckless, dat voortkomt uit een gelijknamig theaterstuk waarvoor de band componeerde. In tekstueel opzicht een extensie van de thematiek rondom heroïnemisbruik en, nouja, het einde der tijden in algemene zin. Toch is het ook gewoon een onderhoudende americanaplaat om de open haard bij aan te steken. Komt dat even mooi uit.

oktober 20, 2017

BIBIO



Dat Stephen Wilkinson, alias Bibio, van meer dan één markt thuis is, mag inmiddels al wel bekend zijn. Toch klinkt zijn achtste langspeler Phantom Brickworks als een enorme verrassing. Het is een zuivere ambientplaat geworden van ruim 70 minuten. Dat lag na de pakkende liftmuziek (excusez le mot) van A Mineral Love toch niet het meest voor de hand. Al dan niet doelbewust vindt hij hiermee voorzichtig aansluiting bij nu o zo populaire neoclassici als Max Richter of Joep Beving. Wilkinson verklaarde dat Phanton Brickworks een album is over plekken van herinnering. En dat hij het materiaal, vooral geënt op feeërieke pianoklanken en etherisch koperwerk, al een aantal jaar op de plank had liggen. Het wordt overduidelijk een hoogst memorabele gebeurtenis wanneer je met een track als Branch Line over de hoofdtelefoon het bos in wandelt, zoveel is duidelijk. Bibio blijft de koning van de caleidoscopie.

oktober 15, 2017

DUCKTAILS



Ducktails was lange tijd het solo-vehikel van Real Estate-gitarist Matt Mondanile. Bij die band is hij inmiddels opgestapt. Daarmee klinkt het in eigen beheer uitgebrachte Jersey Devil, de zesde langspeler alweer, als terug bij af. Begonnen als slaapkamerproject via volledige band en nu weer hoorbaar onder een behaaglijk warme sprei van lo-fi keyboards. Dit is luie, sexy popmuziek die je op zaterdagochtend in bed draait terwijl je op de Atari (vooruit, of iets recenters) speelt.

Blogarchief


zie ook http://www.damusic.be